Ta strona używa plików cookies.
Polityka cookies    Jak wyłączyć cookies?
AKCEPTUJĘ
Kocham Radzyń Podlaski

  Kochamy nasze miasto i jesteśmy z niego dumni!

POZNAJCIE

Kapliczka w otoczeniu bzu

Kategoria:

Cudze chwalicie, swoje poznajcie... (cz. 15)

W centrum Krasewa (gm. Borki), za szkołą po prawej stronie i w sąsiedztwie kaplicy (przynależącej do parafii św. Małgorzaty w Ulanie-Majoracie), spotkamy murowaną kapliczkę. Pochodzi ona z przełomu XIX i XX wieku.

Komentarze (0)

Pomnik ofiar II wojny światowej w Ostrówkach

Kategoria:

Cudze chwalicie, swoje poznajcie... (cz. 13)

Na początku alei prowadzącej do kościoła pw. św. Stanisława Biskupa Męczennika w Ostrówkach (gm. Wohyń), po prawej stronie, stoi monumentalny pomnik. Wystawiono go 8 maja 1947 roku dla upamiętnia okolicznych mieszkańców wymordowanych przez hitlerowców podczas II wojny światowej.

Komentarze (0)

Powiat radzyński

Kategoria:

Cudze chwalicie, swoje poznajcie... (cz. 12)

Powiat radzyński w obecnym kształcie został utworzony 1 stycznia 1999 roku. Położony jest we wschodniej Polsce, na terenie województwa lubelskiego. W centralnej jego części znajduje się miasto Radzyń Podlaski, do którego przylega 7 gmin wiejskich: Borki, Czemierniki, Kąkolewnica, Komarówka Podlaska, Radzyń Podlaski, Ulan Majorat i Wohyń. Jego powierzchnia wynosi 965,06 km², zamieszkuje go 58 604 mieszkańców (według danych z 30 czerwca 2020 roku). Sąsiaduje z czterema innymi powiatami: bialskim, parczewskim, lubartowskim i łukowskim.

Komentarze (1)

Jezus Nazarejczyk Król Żydowski

Kategoria:

Cudze chwalicie, swoje poznajcie... (cz. 11)

Na końcu ul. Zbulitowskiej w Radzyniu, jednak już na terenie gminy Radzyń Podlaski, stoi współczesna kapliczka z końca XX wieku. Usytuowana jest ona na małym pagórku, na rozstaju dróg prowadzących do Zbulitowa i Branicy Radzyńskiej.

Komentarze (1)

Pomnik Dzieci Utraconych w Radzyniu Podlaskim

Kategoria:

Cudze chwalicie, swoje poznajcie... (cz. 10)

Na cmentarzu komunalnym w Radzyniu Podlaskim, za bramą główną po prawej stronie, znajduje się Pomnik Dzieci Utraconych. Inicjatywa jego utworzenia zrodziła się w 2021 roku z potrzeby godnego pochowania, w obrządku rzymskokatolickim, doczesnych szczątków dzieci martwo urodzonych, z szacunkiem należytym osobie ludzkiej.

Komentarze (0)

Kapliczka „krakowska”

Kategoria:

Cudze chwalicie, swoje poznajcie... (cz. 9)

Planując wizytę w Wohyniu (gm. Wohyń) warto wybrać się do lasu od strony ulicy Ustrzewskiej. Znajduje się tam drewniana kapliczka „krakowska” z II połowy XIX wieku, która jest świadectwem prześladowań tutejszych unitów.

Komentarze (2)

Jedzie pociąg z daleka...

Kategoria:

Cudze chwalicie, swoje poznajcie... (cz. 8)

Bedlno Radzyńskie (gm. Radzyń Podlaski) jest miejscowością, która powstała wokół stacji PKP. Linia kolejowa Łuków-Lublin, przy której jest ona położona, została zbudowana pod koniec XIX wieku. Od tego momentu, z małymi przerwami, służy jako stacja kolejowa dla Radzynia Podlaskiego.

Komentarze (13)

Zakopiańska brama

Kategoria:

Cudze chwalicie, swoje poznajcie... (cz. 7)

Do stadionu miejskiego przy ul. Warszawskiej w Radzyniu prowadziła niegdyś drewniana brama. Powstała około 1930 roku podczas budowy nowego obiektu sportowego na gruncie ofiarowanym miastu przez Bronisława Szlubowskiego. Posiadała konstrukcję słupową i trójosiową oraz liczne cechy stylu zakopiańskiego.

Komentarze (1)

Wynagrodzenie za zniewagę krzyża

Kategoria:

Cudze chwalicie, swoje poznajcie... (cz. 6)

W Radzyniu, przy skrzyżowaniu ulic Międzyrzeckiej, Płudzińskiej i Pomiarowej, stoi niewielki metalowy krzyż. Najprawdopodobniej jest on następcą drewnianego symbolu męki pańskiej, który został tutaj postawiony dla wynagrodzenia znieważonego przez armię Imperium Rosyjskiego krzyża.

Komentarze (6)

Kąkolewnicki chwast

Kategoria:

Cudze chwalicie, swoje poznajcie... (cz. 5)

Istnieją co najmniej dwie wersje pochodzenia nazwy miejscowości i gminy Kąkolewnica. Jedna odwołuje się do pierwszego dzierżawcy tych dóbr, który nosił nazwisko Kąkol. Z kolei druga powołuje się na kwiat kąkolu, obficie porastających niegdyś te tereny. Trudno rozsądzić, która jest prawdziwa, gdyż nie mówią o tym żadne źródła pisane. Pewne natomiast jest to, że współczesne insygnia Gminy Kąkolewnica nawiązują do drugiej z wymienionych wersji.

Komentarze (2)