Miejscowość Bedlno położona jest w zachodniej części gminy Radzyń Podlaski. W 1840 r., po odkupieniu części dóbr od siostry Laury, jedynym właścicielem wioski został Włodzimierz Ośniałowski. Przez 20 lat zarządzał on majątkiem. W tym czasie wzniósł drewniany dwór, który do dzisiaj jest najważniejszym zabytkiem miejscowości. Budynek zdradza duże podobieństwo do chaty chłopskiej i próżno dopatrywać się w nim cech szlacheckiego dworu.
W 1864 r., na mocy ukazu uwłaszczeniowego, tutejsi włościanie otrzymali obrabianą ziemię na własność. Bedlno zostało podzielone wtedy na wieś i folwark. Po śmierci Włodzimierza Ośniałowskiego dobra odziedziczył jego syn Wacław Jacenty. Z roku na rok majątek zadłużał się, dlatego w 1874 r. zmuszony był on wystawić go na licytację. Folwark trafia w ręce Kazimierza Szamoty, którego żoną była Jadwiga – siostra Wacława. 31 sierpnia 1906 r. dworek został obrabowany. Dokonała tego zorganizowana grupa pragnąca zamanifestować tym swoje lewicowe przekonania. Ich łupem padło 500 rubli oraz liczne kosztowności. Sprawców szybko ujęto. Siedmiu z nich zesłano na Sybir, natomiast trzech pozostałych skazano na szubienicę (wyrok wykonano 5 marca 1907 r. na stokach Cytadeli Warszawskiej).
Po śmierci Jadwigi (1923 r.) właścicielem folwarku zostaje Eustachy Włodzimierz Ostrowski. W tym czasie w jego skład wchodzi 6 budynków mieszkalnych, w których mieszka 125 osób. Niestety do dnia dzisiejszego nie zachowały się żadne zabudowania towarzyszące folwarkowi.
Dwór Ośniałowskich znajduje się we wschodniej części Bedlna. Stoi w lekkim oddaleniu od drogi (niegdyś zapewne był wyniesiony ponad linię gruntu) i jest oznaczony numerem 3. Zobaczymy przed nim mały staw. Budynek ma kształt prostokąta z frontonem zwróconym w kierunku południowym. Posadowiony jest na kamiennej podmurówce, został też oszalowany. Dwór jest parterowy i posiada strych, w szczycie którego po obu stronach znajdują się małe okienka. Budynek w całości zbudowany jest z drewna. Konstrukcja jego ścian jest zrębowa, tj. wykonane zostały one z poziomo ułożonych bali zachodzących na siebie w rogach na zakładkę. Elewacje frontowa oraz tylna są pięcioosiowe. W centralnej części umiejscowione zostały drzwi wejściowe, zapewne pierwotnie obudowane gankiem. Po każdej stronie drzwi znajdują się dwa otwory okienne, które zdobią kolorowe, również drewniane okiennice. Z kolei elewacje boczne są dwuosiowe. Dwór ma wysoki, dwuspadowy dach na którym znajdują się dwa kominy. W całości pokryty eternitem. Ponadto dach jest naczółkowy – posiada dodatkowe trójkątne połacie (zwane naczółkami) umieszczone ukośnie w górnej części ścian bocznych.
W chwili obecnej dwór stanowi własność prywatną i niestety z roku na rok popada w ruinę.
Komentarze obsługiwane przez CComment