Cudze chwalicie, swoje poznajcie... (cz. 177)
Rok 1933 był wyjątkowy dla kościoła katolickiego. Ówczesny papież Pius XI ogłosił go Rokiem Odkupienia dla uczczenia 1900. rocznicy śmierci i zmartwychwstania Chrystusa. Jubileusz ogłoszony został 24 grudnia 1932 roku i trwał od 2 kwietnia 1933 roku do 2 kwietnia 1934 roku. Z tej okazji, na terenie obecnego powiatu radzyńskiego postawiono krzyże, z których co najmniej dwa przetrwały do czasów współczesnych.
Pierwszy z nich spotkamy tuż za miejscowością Biała (gm. Radzyń Podlaski), jadąc drogą krajową nr 63 w kierunku Łukowa. Wykonany z drewna krzyż stoi przy bruku prowadzącym do Woli Chomejowej (5 km). Została na nim wyryta inskrypcja: „ROKU / 1933”. Do krzyża przymocowana jest metalowa pasyjka, nad którą znajduje się półkolisty daszek. Poniżej zauważymy medalion przedstawiający Matkę Boską z Dzieciątkiem Jezus. Z racji wieku krzyż był zapewne wielokrotnie odnawiany. Dowodzą tego chociażby pozostałości na jego tylnej stronie – na prawym ramieniu zachował się szczątkowy napis „BOŻE”. Dla zabezpieczenia krzyża przed wilgocią i gniciem, jego ramiona oraz szczyt, zostały pokryte blachą. Krzyż ogrodzony jest drewnianym płotkiem. Miejsce nie jest zapomniane, bowiem często są przy nim kwiaty, ale raczej postrzegane jest jako po prostu przydrożny krzyż niż pamiątka ważnego wydarzenia.
Podobny krzyż spotkamy przy drodze prowadzącej z Radzynia do Wohynia, w lesie tuż za Zbulitowem Małym (gm. Wohyń). Jest on bardzo zniszczony i stoi tylko dzięki temu, że podtrzymują go drzewa. Znajduje się na nim metalowa pasyjka oraz napisy: „NA PAMIĄTKĘ / DZIEWIĘT / NASTEGO / STULECIA UKRZYŻOWANEGO CHRYSTUSA” oraz „DNIA / 1 / CZERWCA / 1933 / R.”
Pięćdziesiąt lat później Jan Paweł II ogłosił ponownie Rok Odkupienia jako nadzwyczajny jubileusz Kościoła. Podczas drugiej pielgrzymki do Ojczyzny, 16 czerwca 1983 roku w homilii mszy św. odprawionej w warszawskiej katedrze św. Jana Chrzciciela powiedział:
„Dla nas Chrystus stał się posłuszny aż do śmierci, a była to śmierć krzyżowa. Dlatego Bóg wywyższył Go nad wszystko i dał Mu imię, które jest ponad wszelkie imię” (por. Flp 2, 8-9). (...)
Słowa te, w jędrnym Pawłowym skrócie oddają to, co stanowi o tajemnicy Odkupienia, dokonanego przez Chrystusa. Stanowi o niej uniżenie Syna Bożego przez śmierć krzyżową i wywyższenie przez zmartwychwstanie. Stanowi: posłuszeństwo aż do śmierci wobec Ojca – i wzajemny dar Ojca udzielany w imieniu Chrystusa człowiekowi i całemu stworzeniu. Odkupienie jest nowym stworzeniem. Stworzenie było pierwszym i podstawowym obdarowaniem świata i człowieka przez Boga. Odkupienie przezwycięża nieposłuszeństwo człowieka wobec Stwórcy, czyli grzech – ten grzech bierze Chrystus na krzyż, aby swym posłuszeństwem aż do śmierci otworzyć Nowe i Wieczne Przymierze Boga z człowiekiem: nową skalę obdarowania w Duchu Świętym, nowe życie.
Kościół wyłonił się z tajemnicy Odkupienia – i tajemnicą tą żyje na co dzień. W tej tajemnicy znajduje swoją najgłębszą rację bytu. Tę tajemnicę głosi i przepowiada w Ewangelii. Tę tajemnicę sprawuje w sakramentach, a nade wszystko w Eucharystii.
Od 25 marca 1983 rozpoczął się Rok Odkupienia jako nadzwyczajny jubileusz Kościoła. Pragniemy w ten sposób uwydatnić – podobnie jak w roku 1933 – szczególną rocznicę Odkupienia: wówczas 1900, a obecnie 1950 lat. (...)
Komentarze obsługiwane przez CComment