Cudze chwalicie, swoje poznajcie... (cz. 69)
Niekwestionowaną ozdobą i atrakcją przyrodniczą przepływającej przez Radzyń Podlaski rzeki Białki są kaczki Mandarynki. Ptaki, hodowane w Europie od XVIII wieku, po raz pierwszy pojawiły się w Polsce dopiero w latach 60-tych XX wieku. Od 1999 roku żyją na wolności w Parku Łazienkowskim w Warszawie. Jako gatunek inwazyjny Mandarynki z czasem zadomowiły się w Radzyniu, odnajdując tutaj idealne warunki do bytowania i rozmnażania się. Popularność i sympatię zyskały za swoje piękne, kolorowe upierzenie.
Mandarynki są ptakami zamieszkującymi w śródleśnych jeziorach i rzekach o szeroko zarośniętych brzegach. Ich naturalnym środowiskiem bytowania jest wschodnia część Syberii, Chiny oraz Japonia. W przypadku populacji europejskiej Mandarynki zamieszkują głównie stawy w miejskich parkach. W naturalnych warunkach zakładają gniazda na drzewach, w dziuplach lub zaroślach w pobliżu wody. Żywią się roślinami wodnymi i lądowymi. Lubią też bezkręgowce, owady, dżdżownice, żołędzie i nasiona drzew. W miesiącach kwiecień i maj samiczki, w jednodniowych odstępach, składają do 12 brunatnych jaj. Następnie wysiadują je przez okres około miesiąca. Po wykluciu się pisklęta od razu opuszczają gniazdo. Pokryte są grubym puchem, który chroni je podczas upadku nawet z dużej wysokości. Ich upierzenie podobne jest do dojrzałych samic. Umiejętność latania zdobywają po 40-45 dniach, po czym usamodzielniają się i opuszczają stada. Rozpiętość skrzydeł Mandarynek dochodzi do 24 cm. Ich pióra pokryte są wydzieliną z gruczołu kuprowego. Dzięki temu nie nasiąkają wodą i ptaki mogą swobodnie pływać. Nie dotyczy to piskląt, które są pozbawione tego gruczołu. Do czasu jego wykształcenia młode Mandarynki są nacierane wydzieliną rodziców.
Mandarynki to gatunek kaczek, u których występuje mocno zaznaczony dymorfizm płciowy. Osobniki męskie mają bogatsze kolorystycznie upierzenie niż osobniki żeńskie.
Samiec ma na głowie płaski czub, który składa się z różnokolorowych piór. Jego czoło jest ciemno ubarwione, a dziób ma kolor czerwony. Skroń jest biała. Okolica oka oraz policzek są pomarańczowe, od którego promieniście odchodzą pióra pomarańczowo-brązowo-białe. Przypominają one tarczę. Szyja i fragment piersi są fioletowe, pobłyskują metalicznie. Po bokach piersi znajdują się dwa białe paski na czarnym tle. Dalsza część piersi i brzuch są białe. Podobnie skrzydła, których pióra na końcach są czarne. Po złożeniu wyglądają jakby były w paski. Lotki są brązowo-rudo-białe. Na skrzydłach mają metaliczne zielone lusterka. Ich ogon jest dość długi, a pióra mają barwę brunatną. Nogi samca są pomarańczowo-czerwone, w stosunku do tułowia dość długie oraz przesunięte na tył ciała. Pomiędzy palcami występuje błona, która ułatwia pływanie. Samiec wydaje ostry dźwięk „wrrik”.
Samiczki, w odróżnieniu od samców, mają uboższe, szaro-brązowe ubarwienie. Dzięki temu łatwiej im się ukryć w trawie przed drapieżnikami. Mają też mniejszy czubek na głowie. Wokół ich oczu znajdują się białe obwódki, które przedłużają się do tyłu. Na głowie i grzbiecie mają ciemniejsze ubarwienie, natomiast spód ich ciała jest biały. Na skrzydłach dostrzeżemy metaliczne zielone lusterka. Pierś samiczki pokrywają pióra w kolorze białym i brązowym, które dają wizualny efekt kropkowania. Jej dziób i nogi są w kolorze brązowo-czerwonym. Te drugie mają trzy palce, pomiędzy którymi znajduje się błona pławna. Samiczka odzywa się głuchym dźwiękiem „atsk”.
W kulturze azjatyckiej Mandarynki są symbolem wierności. Ptaki te bowiem łączą się w pary na całe życie. Azjaci uważają, że kiedy jedna z kaczek ginie, druga umiera ze zgryzoty. Stąd też parki tych ptaków często są wręczane nowożeńcom jako prezent ślubny.
Komentarze obsługiwane przez CComment